Een paar uurtjes de studio in om portretten te maken met een model is een feest. Tegelijk is het voor de fotograaf hard werken: lampen goed opstellen, het licht meten, je camera instellingen in de gaten houden en natuurlijk fotograferen! Het moeilijkste vind ik zelf het regisseren van het model. Als je geluk hebt, beschik je over een model met veel flair vanuit zichzelf. Natuurlijke beweging en houding van het model maken het de fotograaf erg gemakkelijk. Iemand die graag gefotografeerd wil worden is dus fijn. Maar het kan ook anders. Een model dat geen raad weet met haar of zijn houding of die gestuurd wordt. Dan moet je aan de slag. Praten, kennismaken, maar vooral vertellen wat je wilt. Als ik fotoboeken bekijk van bekende portretfotografen lijkt het allemaal zo gemakkelijk. Maar ik vind het lastig! Ik heb met beide categorieën ervaring, als het gemakkelijk gaat heb je leuke spontane foto’s en dan kan alleen je techniek nog maar mislopen. Is het tegendeel het geval, dan moet je alles uit de kast halen om er iets van te maken. Volgens mij baart oefening kunst. Ik zal dus nog veel moeten portretteren. Naarmate de techniek beter in je vingers komt, hoef je daar wat minder op te letten en kun je je concentreren op het regisseren. Ik vind het overigens wel een leuke discipline. Dus modellen, meld je maar aan voor mij als oefenstof. Voor jou de resultaten op cd en/of afdrukjes. En natuurlijk een leuke ervaring rijker.
